Yıldırım Bayezid ve Korkusuz Jan

Yıldırım Bâyezid kahraman oğlu kahramandı. Koç burunlu, heybetli, cesur ve dirâyetli bir padişahtı. Cennetlik babası Murad Han ile birlikte, Kosova'da verdikleri dersi, Avrupa Kralları bir türlü unutamamışlardı. Müslüman-Türk'leri Avrupa'dan çıkarmak için, bütün devletler birleştiler. Osmanlıları yendikten sonra, Müslümanların elindeki Kudüs şehrini de zapt etmeyi düşünüyorlardı. Bu sebeple büyük bir Haçlı Ordusu kurdular... Fransa Krallığı, İngiltere Krallığı, Almanya İmparatorluğu, Macaristan Krallığı, Venedik Cumhuriyeti, Lehistan Krallığı, Papalık ile Kastilya ve Aragon Krallıkları, Rodos Şövalyeleri ve Eflak Prensliği, bu iş için anlaştılar. Bunlardan başka Norveç ve İskoçya Krallıkları ile Töton Şövalyeleri ve küçük İtalyan devletleri de, büyük! Haçlı Ordusuna katılmışlardı. Başkomutanları Macaristan Kralı Sigismund idi. Fransızlara, meşhur "Korkusuz Jan" kumanda ediyordu. Onun emrinde Fransa Genel Kurmay Başkanı Kont Filip ile Mareşal Busikolt, Amiral Wien, Kont Burbon, İngiltere Prensi Henry, Prens Engerrand bulunuyorlardı. Töton Şövalyeleri, Avrupa'nın en savaşçı askerleri idiler. Onların da başında, Hohenzolern Prensi Friderih vardı. Rodos Şövalyelerinin komutanı, amansız Türk düşmanı Noyak idi. Haçlıların Harp Meclisi, Budapeşte'de toplandı. Kral Sigismund reis idi. Söze kendisi başladı. - Aziz Krallar, Kontlar, Prensler, Şövalyeler, Dükler, Senyörler!... Burada mukaddes davamız için toplanmış bulunuyoruz. Barbar Türkleri Avrupa'dan kovmak(!) için siz asil efendiler, Muhterem Papa hazretlerinin dâvetine icabet ettiğiniz için, teşekkürlerimi lütfen kabul ediniz... - Hurraa!... Hurraaaaa!... - Yeniçerileri, Güzel Avrupa'mızdan kovduktan sonra, asıl hedefimize yönelebiliriz... - Tabii.. Tabii.. Yöneleceğiz. - Evet ancak barbar(!) Türkleri yendikten sonra, mukaddes Kudüs'ü geri alabiliriz... Ancak onları tepeledikten sonra, altınlar işlenmiş Meryem Ana flâmaları, Kudüs sokaklarında dolaşacaktır. - Savaşa ne zaman başlıyoruz Kral Hazretleri? Bu suali soran (Korkusuz Jan) idi. Sigismund cevap verdi:- Ben de sizlere onu soracaktım.. Savaş için, neler düşünüyorsunuz? Türkleri yenmek için, neler plânladınız? Mareşal Busikolt, gururla başını kaldırdı: - Sayın Krallar, Prensler, Şövalyeler!... Zaferi kazanmanın tek yolu vardır: Hücum etmek. Türklere derhal saldırmalıyız... - Mareşal Hazreleri siz acaba hiç Osmanlılarla savaştınız mı? Kendilerini tanır mısınız? Mareşal omuz silkti: - Hayır, o barbarlarla hiç savaşmadım! - Belli oluyor... Siz, Türk kılıçlarıyla hiç karşılaşmamışsınız! - Sözlerinize dikkat ediniz Aziz Prens.. Memleketim olan Fransa'da bu mukaddes sefer için, o kadar çok gönüllü çıktı ki, aralarında yarışma yapılması icabetti. Ancak en ünlü 1000 Şövalye ve 1000 subay, bu şerefe nail olabildiler.. Onların karşısında hangi asker dayanabilir? Rodos Şövalyelerinden Noyak lafa karıştı: - Saldıracak mıyız, bekleyecek miyiz? Kral Sigismund hatırlattı:-Türkleri yakından tanıyan, onları savaşta gören, bizden başka kimse yok.. Bizim fikrimiz, onları burada beklemektir. Korkusuz Jan alay etti: - Kral Hazretleri korkuyorlar mı yoksa? Hohenzolern Prensi Frederih de ona katıldı. - Herhalde endişeleri olsa gerek! Sigismund öfkelendi: - Sizlerle savaştan sonra görüşürüz, tabii sağ kalanlarınızla... Türk ordusunu yenmek için, mümkün olduğu kadar yormanız şarttır. Onlardan korkmuyorum, sizin yanlış hareket etmenizden korkuyorum. Eğer onlara saldıracak olursak aksine biz yorulmuş oluruz. Fransız Genelkurmay Başkanı Kont Filip itiraz etti: - Bu muhteşem kuvvet, Avrupa'nın hatta dünyanın çıkarabileceği, en kudretli ordudur. Yorulması ve yıpranması düşünülemez! İlk saldırı, mutlaka tarafımızdan yapılmalıdır. Türkleri bulundukları yerde imha edip, kutsal Kudüs'ü kurtarmalıyız. - Asil efendiler!... Unutuyorsunuz galiba... Karşınızdaki Osmanlı Hakanı'nın bir adı da: (YILDIRIM)'dır. Onu, herhangi bir yerde bastırmak mümkün değildir. Bu hakikati lütfen kabul buyurunuz.Rodos Şövalyeleri açıkça alaya başladılar: - Yıldırım sizi çarpmışa benzer Aziz Kral! Hemen (Hücum) emri vermeniz gerekli. Aksi takdirde, muhteşem birliğimiz bozulma tehlikesi ile karşı karşıyadır. Çünkü asil Şövalyelerim, icabederse yalnız başlarına, Türklere saldırmak için sabırsızlanıyorlar. Korkarım sizin başkomutanlığınızı da kabul etmeyeceklerdir. Kral Sigismund, bu itiraz ve alaylar karşısında, mecburen (Hareket) emri verdi. Bütün Hristiyanlar, Müslüman- Türk topraklarına saldırdılar. Haçlı ordusu, iki koldan Osmanlı ülkesine girdi. Bir kola Kral Sigismund, ötekine de Korkusuz Jan kumanda ediyorlardı. Demirkapı ve Vidin'den, Haçlı askerleri Tuna nehrini geçtiler. Bu geçiş, günlerce devam etti. Girdikleri şehirlerde o kadar vahşet ve ahlaksızlık yaptılar ki, kendileri bile iğrendiler. Vidin'de bulunan bir manga Osmanlı askerini, en hain işkencelerle şehid ettiler. Bu kahramanlıklarından dolayı, 300 Fransız generaline (Şövalyelik ünvanı) verildi. 10 Eylül 1396 akşamı, NİĞBOLU kalesini çepeçevre kuşattılar. Niğbolu'da bir Türk Garnizonu vardı. Yaşayanların çoğu Müslüman ve Türk'tü. Başlarında DOĞAN BEY, Yıldırım'ın kahraman babasından kalma çok kıymetli bir komutandı. Hemen kaleye kapandılar. Surları tamir ve nöbetçileri takviye ettiler. Kaledekiler evvel ALLAH sonra DOĞAN BEY'e, sonuna kadar güveniyorlardı. Haçlı ordusu 130.000 kişilik muazzam bir kuvvetti.. Fakat Doğan Bey, bu süslü ve kibirli kalabalıktan korkmuyordu. Yalnız Hünkârdan haber alamamıştı. Ona üzülüyordu... Acaba Büyük Osmanlı Hâkânı Yıldırım Bâyezid Han Hazretleri, şu anda kendisinin ne yapmasını isterdi? Her gece, kale surlarını dolaşır; gözleri uzaklarda bir haber, bir haberci bekler dururdu... Kuşatmanın 7. günü, yatsı namazını kılmış; surları teftişe çıkmıştı. Gözleri, kulakları ve kalbi doğudaydı. Bir ses, bir ışık bekliyorlardı. Dudaklarında mukaddes Ayetel Kürsi.. Henüz tamamlanmamıştı ki, sanki göklerden bir ses gürledi. - Bre DOĞAANN!...Kulaklarını temizledi, gözlerini uğuşturdu. (Hey Yüce Allah'ım, inanabilir miyim?..) - Bre DOĞAN nicesin?... Evet evet, rüya görmüyordu. Bu ses Hünkârın öz sesi idi. O'nun tam erkek sesi idi.. (Ama nasıl olabilir?... Aşağıda 130.000 çift göz ve kulak, düşmanca O'nu bekliyordu. Onları nasıl geçebilir?) diye şaşkınlığı sürerken, Yıldırım üçüncü defa parladı: - Bre DOĞAN!.. Ses ver. Ölü müsün? Doğan Bey surlardan aşağı, yarı beline kadar sarktı. Aman Allah'ım!... Beyaz Küheylan üzerindeki, YILDIRIM'ın tâ kendisi idi. Duaları kabul olmuştu. Bütün yüreği ile seslendi:- Emreyle Hünkârım!...-Nicesin? Askerin, erzakın nicedir? - Evvel Allah sonra Senin sayende, herşeyimiz tamamdır, Sultanım.- Bu kefere sürüsünü, bir hafta oyalayabilir misin? - Seni dünya gözüyle gördükten sonra, bir hafta değil; bin yıl bile buradayım Sultanım! Bu kafir haçlılar için kaygılanma. Yerlerinden bile kımıldayamazlar. - Kal sağlıcakla Doğanım.. İNŞALLAH tez günde görüşürüz. - Muhafaza melekleri yoldaşın olsun Padişahım. Yüce Allahım, seni bize bağışlasın. O arada düşman saflarında çeşitli dedikodular yayılmıştı. -Osmanlı Padişahı, Niğbolu kalesine gelmiş, Doğan Bey'le konuşmuş!... - Türk Hakanı 3 aylık yolda İstanbul'u kuşatmış, fethine hayal edermiş!... - Bâyezid, Haçlıların kuvvetini öğrenmiş. Memleketi koruyamayacağını anlayınca, Kahire'ye gitmiş... Memluk Sultanından yardım istemiş!... - "Sultan Bâyezid Yıldırım hızıyla Niğbolu'ya yaklaşıyormuş..." Son haberi getiren 3 önce asker cezalandırıldı. Mareşal Busikolt onların kulaklarını kestirdi. "Yanlış haberler işiten kulaklara ihtiyaç yoktur!.." Böylece hırsını o üç zavallıdan almıştı. Gerçekten Müslüman - Türk ordusu, Niğbolu yakınlarındaydı. Çünkü Doğan Bey, Osmanlılara gereken zamanı kazandırmıştı... 25Eylül 1396 sabahı, iki ordu karşı karşıya geldiler. Birleşik Haçlılar 130.000, Türkler ise 50.000 Gâzi idiler. Yıldırım Bâyezid'in emrinde Şehzadeler ile Sadrazam ve Paşa Yiğit bey, Evrenos Bey, Firuz Bey, Umur Bey gibi gözüpek Akıncılar da bulunuyordu. Osmanlı Hakanı 36, Sigismund 28 yaşında idiler. Türk ordusu muharebeye her zamanki gibi, HİLAL şeklinde başladı... Haçlılar sol tarafa saldırdılar. Şehzade Mustafa kuvvetlerini yardıklarını zanneden düşman, hilalin tam ortasına düştü... İşte o zaman dünyanın en süratli Başbuğu buyruk verdi:- Ya ALLAH!... Bismillah!... Allahü Ekber!... Akıncılar ve Yeniçeriler, hilalin iki ucunu, yıldırım gibi kapattılar. Haçlı sürüsünden 100.000 korkak, ya Osmanlı kılıcı altında veya Tuna nehrinde boğularak can verdi. Esirler arasında, Fransa Kralının amca oğlu Korkusuz Jan, Mareşal Busikolt ve sonradan İngiltere Kralı olacak 4. Henri bulunuyorlardı. Yıldırım Bâyezid, doğan Bey, bütün Gâziler, Niğbolu Camiinde şükür namazı kıldılar... Bu büyük zaferi kendilerine kazandıran, Yüce Allah'a hamd ettiler... Osmanlı Sultanı, iki yıl sonra (Korkusuz) Jan'ı serbest bıraktı. Ayrılırken ona şunları söyledi: - Bize karşı, bir daha silah kullanmayacağına dair ettiğin yemini, sana bağışlıyorum... Tam aksine, bütün kâfir kuvvetlerini topla, tekrar gel... Tekrar gel ki yeni zaferler kazanmamıza imkân hazırla...
Alıntı: http://www.turksultans.com/ghikaye.php?id=6