Dost aranmaz. Dostluga deger verilir.

Bir zamanlar bir atı ve bir köpeği ile birlikte yaşayan bir adam vardı. Aralarında öyle güzel bir dostluk vardı ki, kıskanmamak elde değildi. Bir gün adam, köpeği ve atı ile birlikte kışlık odununu hazırlamak üzere ormana gitti. Bir süre sonra hava değişti, karardı ve gök gürlemeye, şimşekler çakmaya başladı. Derken bir yıldırım, onların üzerine düştü. Adam öbür dünyaya intikal etti; ancak, öldüğünün farkında değildi. Atı ve köpeği ile birlikte kıraç bir alanı geçtikten sonra inanılmaz derece susuzluk çekmeye başladılar. Bir süre sonra etrafı duvarlarla çevrili bir bahçenin kapısına geldiler. Kapıdaki bekçiye selam verdikten sonra, oranın neresi olduğunu sordular. Bekçi oranın cennet olduğunu söyleyince de adam, çok susadıklarını eğer cennette su varsa içmek istediklerini söyledi. Cennetin bekçisi, kendisinin cennete girerek istediği kadar su içebileceğini, ancak cennete hayvanların giremeyeceğini, onların kapıda beklemeleri gerektiğini söyledi. Ancak adam bu öneriye yanaşmadı. Onlar susuz ölürken, ağzından bir yudum bile suyun geçmeyeceğini söyleyerek vakit kaybetmeden başka bir yerde su bulmak üzere oradan ayrıldı. Uzun bir süre yol aldılar. Köpeğinin dili sarkmış, atı sendelemeye, kendisi de düşe kalka yürümeye başlamıştı. Sonunda etrafı duvarlarla örülü bir bahçe kapısına daha geldiler. Adam oradaki bekçiye oranın neresi olduğunu sorunca "Burası cennettir." cevabını aldı. Biraz sıkılarak, içeride su içip içemeyeceklerini sordu. "Elbette burası cennet, dolayısıyla burada su boldur sen ve arkadaşların doyasıya su içebilirsiniz. Buyurun içeri girin," dedi bekçi. Şaşıran adam: "Nasıl olur? Az önce tıpkı bu bahçeye benzer bir bahçenin yanma vardığımızda oranın bekçisi cennet olduğunu, ancak hayvanların giremeyeceğini söyleyerek at ve köpeğimi içeri almamıştı." deyince, bekçi gülümseyerek, "Orası cennet değil cehennemdi. Yanıltmak için öyle yapıldı. Oraya ancak dostlarını satarak, yarı yolda bırakanlar girebilir." diye cevap verdi.
http://www.akkislali.de/2.html