BİR KURDUN HİKAYESİ

Avcılar bir kurdu fena halde sıkıştırmıştır. Kurt ormanda oraya buraya

kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü ekememektedir. Canini kurtarmak

için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar. Köylü elinde yabasıyla

tarlasına girmektedir.

Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar: "Ey insan ne olur yardim et

bana, peşimdeki avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen yardim etmezsen

biraz sonra yakalayıp öldürecekler.

"Köylü bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı açar, kurda içine

girmesini söyler. Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye devam

eder. Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar.

Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini sorarlar, köylü

"görmedim" der ve avcılar uzaklaşır. Avcıların iyice uzaklaştığından emin

olduktan sonra köylü sırtındaki torbayı indirir, ağzını açar, kurdu dışarı

salar. "Çok teşekkür ederim" der kurt, "Bana büyük bir iyilik yaptın"

"Önemli değil" der köylü ve tarlasına gitmek üzere yürümeye baslar.

"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandır bu avcılardan kaçıyorum,

çok bitkin düştüm, açım, kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lazım ve

burada da senden başka yiyecek bir şey yok." Köylü şaşırır: "Olur mu, ben

senin hayatini kurtardım."

"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey

yoktur" der kurt. "Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni

yemek zorundayım."

Bir süre tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye

bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar verirler. Karşılarına önce

yaşlı bir kısrak çıkar.

"Ne vefası?" der kısrak, "Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını

çektim, taylar doğurdum, gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe yaramadığımda beni

böylece kapıya koydu..."

Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe rastlarlar.

"Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" der köpek, " yıllardır

sadakatle hizmet ederim sahibime koyunlarını korurum, yabancılara

saldırırım, ama o beni her gün tekmeler, sopayla vurur..."

Kurt köylüye döner, "İşte gördün" der. Köylü de son bir çabayla "Ama üç

diye konuşmuştuk, birine daha soralım , sonra beni ye" diye cevap verir.

Bu kez karşılarına bir tilki çıkar. Başlarından geçenleri, tartışmalarını

anlatırlar. Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için

keyiflenir. "Her şeyi anladım da" der tilki "Bu küçücük torbaya sen nasıl

sığdın? " Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar: "Gözümle

görmeden inanmam..."

İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye

işaret eder ve köylü torbanın ağzını sıkıca bağlar. Köylü eline bir taş alır

ve "Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek torbanın içindeki kurdu

bir süre pataklar. Sonra tilkiye döner "Sana minnettarım beni bu kurttan

kurtardın " der. Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir.

O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takılır , bu kürkü satarsa

alacağı parayı düşünür ve hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup

tilkiyi öldürür. Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter:

"Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş...